تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
قال على(علیه السلام):
«كُلُّ اَمْر ذى بال لَمْ یُذْكَرْ فیهِ اسْمُ اللهِ فَهُوَ اَبْتَرُ»;
«هر كار داراى اهمیّتى كه بدون یاد خدا آغاز گردد، به سرانجام نمىرسد»(1).
شرح و تفسیر
یاد خداوند در تمام اعمال و گفتار انسان مؤثّر است و غفلت از آن نتیجه منفى دارد. بر این اساس در این روایت شریف توصیه به ذكر نام الله در هر كارى شده است و روشن است كه منظور از بردن نام خدا و آغاز هر كارى به نام او، فقط گفتن بسم الله نیست، بلكه هدف این است كه خداوند در تمام اعمال ما حضور داشته باشد، بدین جهت در این روایت، بر خلاف روایات مشابه، به جاى «لَمْ یُبْدَأْ»(2) جمله «لَمْ یُذْكَرْ» آمده است. كه نه تنها در شروع كار، بلكه در ادامه كار هم ذكر الله لازم است.
چگونه خدا را یاد كنیم؟
«ذكر الله» و به یاد خالق و آفریدگار جهان هستى بودن انواعى دارد، برترین آن این است كه انسان بداند او وجودى است وابسته، كه بدون تكیه بر خداوند، حتّى براى یك لحظه، نمىتواند به زندگى خود ادامه دهد. وابستگى ما انسانها، بلكه تمام موجودات جهان هستى به خداوند متعال، مانند وابستگى نور چراغها به منبع انرژى است كه در ابتدا و ادامه نیاز به آن منبع دارد. اگر انسان به این مرحله از یاد خدا برسد و از آن غفلت نكند، بدون شك متحوّل و دگرگون مىگردد و دیگر به هیچ كس جز خدا تكیه نمىكند و امكان ندارد كه آلوده به گناه شود; زیرا چنین انسانى همواره خویش را در محضر خدا مىبیند و تمام نعمتها و در یك جمله هستىاش را از ناحیه او مىداند و روشن است كه چنین انسانى هرگز گرفتار معصیت نمىشود. گناهان در لحظههایى رخ مىدهد كه انسان از خدا غافل مىشود. انسانى كه دائماً به یاد اوست گناه نخواهد كرد.
1. بحار الانوار، جلد 73، صفحه 305 و جلد 89، صفحه 242.
2. جامع الصغیر، جلد 2، صفحه 277، حدیث 6284
برچسب ها :
